2 aug Dag 85
Reliegos - Leon 25 km
Totaal 2294 km


De rust wil niet erg, dan er maar uit. Ik ga eerst een rondje lopen, waar ik ook zo van terug ben, wat een dood gat zijn we in beland. Hier valt werkelijk niets te beleven, maar als pelgrim mag je niet klagen en trouwens hebben we deze locatie zelf uitgezocht. Soms kom je op zo een plaats uit, als je je aan de afstanden wil of moet houden. Dus eerst het blog maar weer bijhouden, wat door jullie best leuk werk is, het eerste wat ik s'ochtends doe is de reacties lezen en kijken hoe vaak er op het blog is gekeken. En vandaag de opmerking van Paul over mijn gewicht, we hebben ons gewogen toen we vertrokken, en doen dat bij terug komst weer. Daarna laat ik jullie horen hoeveel vel en botten er is terug gekomen. We eten s'avonds hier in de refuge, het wordt het pelgrims menu. Nu moet je maar denken de mannen en hun Ierse stalker hebben weer brandstof in de tank (verder valt er niks positiefs over het voer te zeggen). Het flesje wijn en het ijsje waren goed te hachelen, dus kunnen we daar morgen Leon wel op halen. Als het goed is belanden we daar rond het middag uur, en hebben we de volgende dag een rust dag. Helen loopt dan kortere etappes door. Waarna ze na een dag of 2-3 weer bij ons aansluit en tot met Santiago de Compostella met ons mee wil lopen. Waar wij nog een vergadering met stemming over hebben, waar de uitslag al van vast ligt (sommige mensen zijn gewoon te leuk). Na de ochtend gymnastiek, gaan we om kwart voor zes weer op pad voor de laatste etappe door de Meseta, welke wij heel anders ervaren dan onze verwachting er van was. Uit de verhalen op de verschillende blogs maakte wij op dat we een dag of 6-7 hetzelfde uitzicht zouden hebben. Ik vond het een erg saai stuk. Soms wel een hele dag het zelfde uitzicht maar niet alle dagen hetzelde uitzicht. Maar ik vond het minder saai als wordt beschreven. Vandaag gaan we op pad zonder ontbijt genuttigd te hebben, de eerste stop is na zes kilometer en dat betekent koffie en ontbijt. Maar het lot beslist anders, in het dorpje op zes kilometer is namelijk alles nog gesloten. Dit is het risico van vroeg op pad gaan. Dat wordt nog even zes kilometer doorlopen en dan zijn we echt wel aan brandstof en koffie toe. In dit dorpje vinden we een tent die open is, dus dan maar twee bakken pleur er in gegoten. De route is redelijk te doen en het landschap verandert, we zien weer bergen in de verte. Zo lopen we lekker richting Leon en komen om half elf al in de buiten wijken aan. Het laatste stuk in een stad lijkt voor ons gevoel altijd erg lang te duren. Twinig minuten later nemen we voor een dag of 3 afscheid van Helen, die zich verwend met een luxe hotel. Hierna zijn we in een paar minuten bij ons hotel gearriveerd, waar we ons in schrijven. De kamer is tiptop in orde en we dumpen daar de tassen, vervolgen gaan we op zoek naar koffie, welke snel gevonden is (hebben we onder tussen een hele goede neus voor). Dus even lekker een bakkie en dan op rust.
En dus tot morgen maar weer.