10 aug Dag 93
Baradelo - Gonzar 28 km
Totaal 2520 km

Na de rust beginnen we trek te krijgen, om te lunchen is het eigenlijk te laat, dan maar koffie met een stuk cake. Ondertussen huist hier aardig wat volk. Dit zijn bijna allemaal Spanjaarden, jammer want dat volk is me een partijtje luidruchtig. Ze maken zo een herrie dat wij het terras maar verlaten. Bij deze herberg is een restaurant, wat inhoud dat we daar morgen ochtend om zes uur kunnen ontbijten. Verder is er een huiskamer en een zwembad waar het ons mietjes eigenlijk te koud voor is. Dus op de kamer met acht bedden maar even een paar telefoontjes gepleegd, weet ik ook weer hoe het thuis is. Hierna even een foto rondje rond de herberg gedaan. Dus dan ook maar even het dorpje in. Het wordt eentonig maar gelukkig is bij de herberg nog een beetje reuring. Het dorpje is namelijk één straat en er gebeurd helemaal niks. We zitten nu in één van de armste streken van spanje, te vergelijken met de antidepressiva dorpen in Frankrijk. Met dit verschil dat hoe oud het er hier ook uitziet, het er toch veel beter uitziet dan in Frankrijk. Om een uur of zes gaan we naar het restaurants waar we eerst wat drinken op het terras voor we het voer bestellen. Dat wordt weer een menu, spaghetti carbonara, varkens vlees in pepersaus met friet en een toetje. Nu moet je niet denken van zo de mannen bunkeren even twee hoofdgerechten weg. De spaghetti en het vlees zijn iets kleinere porties en samen precies genoeg. Dit alles gaat vergezeld met een flesje rode wijn en kost meestal rond de tien euro. Een goede maaltijd voor een pelgrim. Dan maar op rust, het moment dat ik het eerste stuk van het verslag op het blog tik. Je moet toch wat als je nog niet kan pitten. Hierna ga ik meestal even darten op you tube kijken en Simon kijkt een serie op de smartphone. Het is nu heerlijk rustig in en om de herberg, dit duurt tot een uur of tien dan gaat iedereen de tassen gereed maken voor morgen. Morgen staat het wekkertje weer om half zes, niet omdat we lui worden maar omdat we om zes uur ontbijten kunnen. Dit vinden we een redelijke tijd en gaan we dus een half uurtje later dan gewoonlijk weg. Het onbijt duurt iets langer dan gedacht, de uitsmijter gaat wel vlekkeloos naar binnen en wordt weggespoeld met koffie. Het wordt zeven uur starten, met het jasje aan. Het is de eerste paar uurtjes nog fris. De route is de eerste 20 kilometer mooi en daarna iets eentonig. Om een uur of negen kan het jasje uit, en wordt het lekker wandelweer. Het is vandaag weer klimmen en dalen, en we hebben twee mijlpalen onderweg, we passeren de 2500 km als we acht kilometer gelopen hebben. Twee kilometer verder passeren we het punt dat het naar Santiago de Compostella nog 100 km lopen is. We hebben vandaag maar twee keer een koffiestop, zo dat we al rond half één op bestemming zijn. Na het inschrijven doen we een bakkie op terras, waar we een praatje maken met Rita en Armin. Dit Duitse echtpaar loopt nu voor het tiende jaar en doet elk jaar in een aantal weken een deel van de tocht en dit jaar word deze voltooid. Na dat Rita en Armin de lunch op hebben gaan deze nog een stukje door. Wij gaan even op rust en dat betekend dat er morgen weer een dag is.



Jaap, ik geloof dat jij niet meer met mij wil wandelen. Je had nog zo belooft dat je geen intieme dingen op het blog zou plaatsen. Waarom verbaasd het me niks dat ik geen afspraken met je kan maken.