20 aug Dag 103
Finisterra - Muxia met de bus
Totaal 2701 km

En het is weer koffie tijd, mooie gelegenheid om de foto's en het verhaaltje op het blog te plaatsen. Dan maar even het bad eendje van make up voorzien. Om vijf uur het stadje maar in we drinken eerst wat, als we net zitten komt de Belgische dame ( van het 9 seconde filmpje) een praatje maken. Zij is vandaag aangekomen, ze heeft de laatste etappe door midden gedeeld in verband met het warme weer. Als we vertellen waar en tot hoe laat zij het certificaat kunnen scoren, duurt het niet lang voor ze deze gaat halen. Na de borrel bestellen wij ons eten, wat erg goed in de smaak valt. We lopen nog even de pier op voor een foto, en doen als we terug zijn nog een bakkie. Dan maar slapen dat gaat goed voor mij tot één uur, daarna bijna niet meer geslapen. Kevin heeft een nog beroerder nacht gehad. Om acht uur ontbijten, daarna rustig aan ons ochtend ritueel. Simon apt dat hij Tonnie gesproken heeft op het terras van zijn hotel. Leuk zo hebben we bijna iedereen weer getroffen en ontbreekt alleen Thomas. Dan gaan we maar richting bus, eerst nog een bakje op ons standaard terras, we hoeven alleen maar te gaan zitten en de koffie wordt zonder te vragen gebracht. Ik denk dat we hier vaak genoeg koffie gedronken hebben. Om kwart voor tien stappen we in de bus naar Muxia, waar we om elf uur aankomen. We stappen uit de bus en ik hoor gelijk mijn naam. Daar zitten Armin en Rita op het terras, toch weer leuk elkaar nog even te treffen. Dus schuiven we maar even aan en doen we gezellig een bakkie, daarna de afscheid knuffel en we denken ons onderkomen op te zoeken. Dat lukt nadat we eerst nog een tijdje met de australische dames die we vlak voor Finistere ontmoet hebben, gepraat hebben. Ons onderkomen ziet er prachtig en gloed nieuw uit, hier kunnen we het wel twee dagen uithouden. Na dat we ingeschreven zijn
door Angel, gaan we eerst om boodschappen voor de lunch en het avond eten. Dan werken we de lunch naar binnen en overleggen we wat we gaan doen. Dat wordt een wandeling richting vuurtoren wat een prachtig loopje is. Op een gegeven moment hoor ik iemand zeggen hé Henk, en dan is de cirkel rond en staat Thomas voor mijn neus. Wat een geweldig moment is dit als ik die gozer knuffel. We raken niet uitgepraat en besluiten maar een terrasje op te zoeken. We bieren en bomen een paar uur op het terras en gelukkig lust Kevin ook wel een biertje of wat. Onder tussen kwam Kristel onze Belgische van het negen seconden filmpje aanlopen en drinkt ook een biertje met ons mee, deze laat het bij één en gaat dan een slaapplaats zoeken. De biertjes blijven lekker doorkomen, zodat we toch maar eens moeten eten, we besluiten dit gezamenlijk te doen op een terrasje verder op. Daar eerst maar weer een bier, waarna we toch maar voer bestellen. Een koppie koffie toe, en ja dan komt het toch, het moment van afscheid nemen, dus een laatste knuffel en we gaan ieder ons eigen pad. Maar wat heb ik een geweldige middag gehad, ik had zelf geen mooiere afsluiting kunnen verzinnen en dit overkomt je zomaar weer. Zo nu na deze geweldige dag, morgen weer verder.

Dan komen denk ik ook de foto's.