Dag 89 Rabanal de Camino - Ponferrada 35 km totaal 2400 km
6 aug Dag 89
Rabanal de Camino - Ponferrada 35 km
Totaal 2400 km
Voor we gisteren op rust gingen, werden we in het Nederlands aangesproken, door drie Nederlandse vrouwen. Twee van hen waren samen gestart, na een aantal weken kreeg één van hen problemen met een
enkel (komt me vaag bekend voor). Zij hebben het herstel wat vijf weken duurde afgewacht (hadden zeker geen Els en Cor en Ina en Simon). Ze loopt nog niet als een struisvogel maar de dames zijn
weer op het pad. De derde dame heeft zich later bij hun aangesloten. Dan maar weer een kooi gevecht, eendje heeft gewonnen. Hierna ben ik jullie gaan vervelen door onze belevenissen op het blog te
zetten. Waarna we even de supermarkt geplunderd hebben, dit is ,weer een leuk plaatsje, heel klein maar het leeft. Dus bij terugkomst van de supermarkt, even een terrasje gepakt bij de buren, waar
we een lekker bakkie opgeslobbert hebben. De herberg is gisteren door Helen aanbevolen, deze heeft een goede neus hiervoor. Zij ligt een dag op ons voor en gaat van af morgen minder kilometers
maken tot we haar ingehaald hebben. Wij lopen ondertussen ook lekker uit op ons schema misschien hebben we straks wel een extra rustdag in Santiago de Composte?la. Om half zeven maar naar de buren
en wat voer weghappen, we gaan voor de spaghetti, het kost bijna niets maar we moesten wel een tweede portie bestellen om de broodtrommel redelijk te vullen. Dan het opstaan ding maar weer op vijf
uur zetten en plat. Het opstaan ding gaat nog af ook. Na ons ochtend ding, om zes uur op pad. We bereiken vandaag het hoogste punt, een dikke 1500 meter, net iets hoger als de Pyreneeën. Vlak
hierna komt het ijzeren kruis, als we het hoogste punt gehad hebben zien we een houten paal met een kruisje er boven op. We zeggen tegen elkaar dit is hem niet, het bultje stenen is te klein, het
kruis op hout is te klein en er staat nergens een bord of zo. Nou jullie raden het al, dit was hem wel. Gelukkig hebben we de foto nog. De route was erg mooi, maar wel weer een beetje nevelig weer.
De laatste 18 km was alleen maar dalen, zo liepen we de kilometers lekker vlot weg. Rond twee uur zijn we op bestemming, wat een pelgrims fabriek lijkt, er zijn meer dan 100 slaapplaatsen maar wij
hebben een kamer van vier. Na even lekker in de regenbak hebben gestaan, even lekker buiten op de patio het verhaal van de dag tikken. Dus morgen verder.
Dag 88 Hospital de Orbiga -Rabanal de Camino 38 km totaal 2365 km
5 aug Dag 88
Hospital de Orbigo - Rabanal de Camino 38 km
Totaal 2365 km
Het mag dan de mooiste herberg tot nu zijn, maar er hangt hier een zweverig sfeertje, het ruikt naar wierrook, we horen al vier uur de zelfde, nou ja muziek kan je het niet noemen (zegt Simon), en
er wordt aan joga gedaan. Maar echt irritant is de beheerder die iedereen achter zijn vodden zit, of je je kopje gelijk weer afwast, of het lege blikje in de goede bak neer pleur (hij lijkt wel een
politie agent, die overal opduikt, de swiebertjes noemen hem bromsnor). Schoon op het aanrecht om het over vijf minuten weer te gebruiken is er niet bij, alles moet gelijk terug op zijn plek (gek
word je ervan).
Als de magen beginnen te knorren, gaan we op zoek naar voer. Toen we zo net aankwamen lopen hadden we al gezien dat we in een heel mooi dorp zijn aangeland. Het eerste restaurant waar we binnen
stappen zit vol dus moeten we een stukje verder lopen. Maar we hebben redelijk snel succes, en werken een heerlijk broodje ham, kaas naar binnen. We lopen in de hitte terug, blij dat we niet verder
hoeven met dit weer. De kreet van de dag is weer zo weinig mogelijk bewegen in de middag. Vier uur de supermarkt is open, even weg uit deze zweverige toestand. Voor mij hebben een paar Koreanen
gekookt, de hele tent stinkt dus naar de vis (ze eten bijna niks anders als vis). Na het eten maar uitbuiken, en straks het laatste bakje koffie. Kwart over vijf de wekker, gaat en het lijkt wel of
deze gelijk de luidsprekers activeert, want gelijk gaat de muziek aan. Om 6 uur hebben we bij bromsnor ontbijt en om tien over zes zijn we op pad. Het weer is in de ochtend lekker er staat gelukkig
ook een klein briesje. S'middags wordt het warmer maar we vinden het alle twee goed te doen. Onze route is in het begin mooi, de laatste negen km is aan de saaie kant. Op dertig kilometer strijken
we op een terrasje neer, en overleggen of we nog acht km verder willen. Twee keer ja is geen nee, dus door maar. Om even over twee komen we op bestemming aan, voor de verandering nemen we na het
inschrijven op het terras bij de buren een kan Sangria.
Deze maken we snel Soldaat en gaan hierna op rust.
Morgen maar weer verder.
Dag 87 Leon- Hospital de Orbigo 33 km totaal 2327 km
4 aug Dag 87
Leon - Hospital de Orbigo 33 km
Totaal 2327 km
Na dat we even een koud drankje hebben genuttigd in het park, maar even rondje bellen en appen. Toch ook een beetje op de hoogte blijven wat er thuis gebeurd, niet onbelangrijk want over een kleine
3 weken maken we daar ook weer deel van uit. Wat gaan de laatste weken snel, het lijkt net of toen we Spanje binnen zijn gekomen we op de sneltrein zijn gestapt. Wat komt het einde van deze
geweldige onderneming snel dichterbij. Ondertussen is het etenstijd geworden. We gaan op zoek, maar we willen niet ver lopen met dit weer. Zo doende stuiten we weer op junk food, ditmaal met een
ijsje toe. Ik denk dat dit één van de schaarse dagen is, dat er meer calorieën in gaan dan er verbruikt worden. Terug nog even het wereld wijde web op, voor we op rust gaan. Ze geven morgen weer
van dat warme weer op, dus zetten we het wekding nog maar een uurtje vroeger, en willen we om vijf uur van start. Het eerste stuk is toch de stad uit en deze hebben we al uitgebreid bekeken.
Volgens de gids en de ervaring van Helen vandaag, wordt het morgen weer een saaie etappe. Om kwart over vier staan we op, en doen ons ochtend ding. Om vijf uur gaan de benen in beweging. Het
voordeel van de stad is dat er nog wat licht is zodat je makkelijk het pad kan volgen. Na vijf kwartier stuiten we op koffie me iets van ontbijt. De route is inderdaad saai, een pad naast een
autoweg. Het lijkt dat een beetje rust ons goed gedaan heeft, want het tempo zit er goed in. Het is warm, maar alleen het laatste ander half uur waren pittig vanwege de warmte. Om kwart voor twaalf
worden we ingeschreven, in de tot nu toe mooiste herberg waar we tot nu toe gebivakkeerd hebben. Dus een bakkie koffie in de mooie tuin. Hierna snel even een wasje en dan maar even op rust dus
morgen verder.
Dag 86 Leon rustdag totaal 2294
3 aug Dag 86
Leon rustdag
Totaal 2294 km
Het gebruikelijke gevecht met het badeendje heb ik zoals te verwachten was glansrijk verloren. Hierna het scheermes maar weer eens gehanteerd. Voor de rest wordt het een luie middag. We komen
alleen nog in de benen voor koffie en boodschappen. Zelfs het voer is luie pelgrims eten, een kant en klare hap die we zo naar binnen kunnen schuiven. Het is ook geen weer om je te bewegen, het is
hier bloedheet (nu om half tien is het nog 32 graden). Voor morgen geven ze weer 36 graden op. We willen eigenlijk toch wel iets van de stad zien, dus dan maar in de ochtend. Na het brandstof
bunkeren, gaat Simon AZ kijken, ik hoor hem nog niet juichen, en ik zoek maar wat darten op you tube. Zo, ik dacht dat ik wist wat een boeren nacht was, maar ik weet nu dat ik nog langer kan slapen
(volgens Simon verschrikkkelijk snurken, hij heeft zijn oordopjes in moeten doen) als ik dacht. Negen uur wakker, gelijk de douche in, want het was erg warm vannacht. Dan mijn koffie neus maar
achterna, lekker even 3 koffie. Daarna gaan we de stad maar even bekijken en onderweg zoeken naar iets van ontbijt. Onder weg naar het centrum schrokken we een tosti naar binnen welke we weg
spoelen met een bakkie koffie. Hier vandaan lopen we richting kathedraal, we verbazen ons er over wat een mooie stad dit is. De kathedraal is indrukwekkend en mooi, net als de gebouwen er om heen.
Als we willen gaan ronddolen zien we een toeristen treintje, we gaan ons als echte toeristen gedragen en gaan een rondje mee van een minuut of 35. Na dit leuke ritje zoeken we ons onderkomen weer
op. Maar onderweg hebben we eerst nog een vader en zoon momentje bij de Burger King. Dan maar even de koele kamer in en op rust.
Morgen zijn we weer op pad en dan maar weer verder.
Dag 85 Reliegos - Leon 25 km totaal 2294 km
2 aug Dag 85
Reliegos - Leon 25 km
Totaal 2294 km
De rust wil niet erg, dan er maar uit. Ik ga eerst een rondje lopen, waar ik ook zo van terug ben, wat een dood gat zijn we in beland. Hier valt werkelijk niets te beleven, maar als pelgrim mag je
niet klagen en trouwens hebben we deze locatie zelf uitgezocht. Soms kom je op zo een plaats uit, als je je aan de afstanden wil of moet houden. Dus eerst het blog maar weer bijhouden, wat door
jullie best leuk werk is, het eerste wat ik s'ochtends doe is de reacties lezen en kijken hoe vaak er op het blog is gekeken. En vandaag de opmerking van Paul over mijn gewicht, we hebben ons
gewogen toen we vertrokken, en doen dat bij terug komst weer. Daarna laat ik jullie horen hoeveel vel en botten er is terug gekomen. We eten s'avonds hier in de refuge, het wordt het pelgrims menu.
Nu moet je maar denken de mannen en hun Ierse stalker hebben weer brandstof in de tank (verder valt er niks positiefs over het voer te zeggen). Het flesje wijn en het ijsje waren goed te hachelen,
dus kunnen we daar morgen Leon wel op halen. Als het goed is belanden we daar rond het middag uur, en hebben we de volgende dag een rust dag. Helen loopt dan kortere etappes door. Waarna ze na een
dag of 2-3 weer bij ons aansluit en tot met Santiago de Compostella met ons mee wil lopen. Waar wij nog een vergadering met stemming over hebben, waar de uitslag al van vast ligt (sommige mensen
zijn gewoon te leuk). Na de ochtend gymnastiek, gaan we om kwart voor zes weer op pad voor de laatste etappe door de Meseta, welke wij heel anders ervaren dan onze verwachting er van was. Uit de
verhalen op de verschillende blogs maakte wij op dat we een dag of 6-7 hetzelfde uitzicht zouden hebben. Ik vond het een erg saai stuk. Soms wel een hele dag het zelfde uitzicht maar niet alle
dagen hetzelde uitzicht. Maar ik vond het minder saai als wordt beschreven. Vandaag gaan we op pad zonder ontbijt genuttigd te hebben, de eerste stop is na zes kilometer en dat betekent koffie en
ontbijt. Maar het lot beslist anders, in het dorpje op zes kilometer is namelijk alles nog gesloten. Dit is het risico van vroeg op pad gaan. Dat wordt nog even zes kilometer doorlopen en dan zijn
we echt wel aan brandstof en koffie toe. In dit dorpje vinden we een tent die open is, dus dan maar twee bakken pleur er in gegoten. De route is redelijk te doen en het landschap verandert, we zien
weer bergen in de verte. Zo lopen we lekker richting Leon en komen om half elf al in de buiten wijken aan. Het laatste stuk in een stad lijkt voor ons gevoel altijd erg lang te duren. Twinig
minuten later nemen we voor een dag of 3 afscheid van Helen, die zich verwend met een luxe hotel. Hierna zijn we in een paar minuten bij ons hotel gearriveerd, waar we ons in schrijven. De kamer is
tiptop in orde en we dumpen daar de tassen, vervolgen gaan we op zoek naar koffie, welke snel gevonden is (hebben we onder tussen een hele goede neus voor). Dus even lekker een bakkie en dan op
rust.
En dus tot morgen maar weer.
Dag 84 Sahagun -Reliegos 32 km totaal 2269 km
1 aug Dag 84
Sahagun - Reliegos 32 km
Totaal 2269 km
We spreken af om op tijd te eten, maar zoals ik gisteren al melde, moet je goed zoeken naar een tent die open is. Hier zijn het late eters en niet elk restaurant denkt wat extra's te kunnen
verdienen aan de pelgrims. Maar tot nu toe vinden we altijd wel wat en vandaag zitten we lekker te bikken bij de Italiaan. Na het eten nog even langs de supermarkt en dan maar plat. Om vijf uur
doen we onze ochtend gymnastiek en gaan om kwart voor zes weer op pad. We lopen het eerste uur in het schemer, zelf ga ik niet zo lekker, ik heb een leeg gevoel en kan die twee renpaarden amper bij
houden. Zo als je dan altijd zal zien, is de eerste koffie stop pas na elf kilometer. Maar ook daar komen we en ik neem twee hele zoete muffins bij de koffie. Als we weer op pad gaan merk ik dat
het weer lekker gaat. Het weer zit weer mee een lekker briesje met ongeveer 24 graden. De route is net zo saai als gisteren. Dus zijn we weer blij met ons Ierse gezelschap, die de praat er lekker
inhoud. Vandaag zijn we weer lekker op tijd klaar, om kwart over twaalf worden we ingeschreven. Bedje uitkiezen en terug om een drankje. Simon gaat op rust, ik ga eerst het badeendje uitlaten, die
de hele ochtend al in mijn tas heeft zitten zweten. Daarna even contact met de familie. Als ik op zaal kom probeer ik in het Engels eeen praatje te maken met de jonge dame, die net na ons aankwam.
Raar als je dan hoor, praat maar Nederlands hoor. Ze had me horen bellen met mijn dochter. Dus dat praatje lukte wel met deze dame uit Abcoude, die ongeveer een weekje loopt en dan weer terug moet.
Zo besef je, dat je zelf mazzel heb om de hele route te doen en nog wel van huis af ook. Dan ook maar op rust, dus morgen maar weer verder.
Dag 83 Carrion de los Condes - Sahagun 39 km totaal 2237 km
31 juli Dag 83
Carrion de los Condes - Sahagun 39 km
Totaal 2237 km
Ons onderkomen van vandaag wordt gerund door de kerk, het is schoon en goed uitgerust. We kunnen ons hier prima redden. Na nog een koffie gaan we het dorp in. Een supermarkt hebben we nodig, we
zijn door de hele voorraad heen, dat wordt dus aanvullen. Het is ondertussen erg warm geworden hier. De supermarkt is gelukkig dicht bij en zijn we zo weer terug. Met dit weer kan je maar beter
binnen zijn. Ik besef me vandaag voor het eerst dat ik heb zitten twijfelen of ik mijn e-reader wel of niet mee zou nemen. Deze heb ik tot vandaag nog niet gemist dus de keuze om hem thuis te laten
is wel de juiste keuze geweest. Ondertussen hebben we berekend dat we 14 augustus in Santiago de Compostella aankomen. We moesten ongeveer weten wannneer we daar aankomen omdat mijn zoon, Kevin het
laatste stuk naar Finistera mee gaat lopen en 15 augustus in Santiago de Compostella aankomt. Onder tussen zijn ook de terug vluchten geboekt. Het is vreemt we zijn nu aan het aftellen. Wel een
vreemde gewaarwording dat je nu af en toe met heel andere gedachte over De Camino loopt. We gaan vanavond met zijn drieën uit eten, Helen heeft het pad verkend, het zal ons benieuwen waar we
terecht komen. Na veel nog gesloten restaurants ( de meeste zijn pas om 8 uur open), belanden we in een tent waar ze verschillende soorten paella's hebben. We kunnen lekker buiten zitten, en het
voer was uitstekend, net als het gezelschap. We hebben het over de route van morgen en willen eigenlijk 39 kilometer doen. Helen, wil dat ook en we kunnen ook 3 of 6 kilometer eerder stoppen, maar
die krijgen wij er dan de dag erna weer bij. Dus na dat we het motortje van brandstof voorzien hebben, gaan we plat. Om ( ja het is eentonig) vijf uur bel geluiden om op te staan. Na het ochtend
ritueel gaan we om tien voor zes, de paden op. Gisteren dachten we dat het niet saaier kon, maar vandaag weten we beter. Toch lopen we lekker door en de 39 km gaan gestaag onder onze schoentjes
door. Met respect zien we dat Helen ook lekker met ons oploopt en deze boeren dochter loopt ook gewoon 39 kilometer. Vandaag zijn we over de helft van de Camino Frances en zitten we nu binnen de
400 kilometer van Santiago de Composte?la. We hebben de laatste 2,5 uur wel een zonnetje, welke wel wat minder uitbundig had mogen schijnen. Toch komen we lekker op tijd, om twintig voor drie op
bestemming aan. Dit keer niet gelijk op rust maar met zijn drieën een was machine gevuld. Waarna, hoe kan het ook anders, we in een Ierse pub belanden. Na twee bier, terug om de was in de droger te
dumpen en nu maar even op rust. Dus morgen is er weer een dag
2. O ja, ik denk dat de foto's morgen komen.
Dag 82 Boadilla del Camino - Carrion de los Condes 28 km totaal 2198 km
30 juli Dag 82
Boadilla del Camino - Carrion de los Condes 28 km
Totaal 2198 km
Onder weg hebben we met Helen afgesproken dat we in de eerste refuge zitten die we tegen komen. Toen wij daar aankwamen was deze gesloten en zijn we maar naar een andere doorgelopen. Toen ik mijn
handdoek na het badeend gevecht ging op hangen, kwam Helen weer aanzetten, Helen is bij de eerste refuge weer vertrokken. Er werd daar in het midden gelaten of je er eten kon ( alleen als er meer
pelgrims komen), daar ken je natuurlijk niks mee. Toen heeft ze deze refuge gebeld en gevraagd of wij hier waren ( we hebben een stalker), en dus ook maar hiernaar toe gekomen. Toen ik met Hetty
aan het video watch appen was heeft ze Hetty verteld dat ze goed op ons past. Zo zie je maar weer de vrouwen houden ons van alle kanten in de gaten. Hierna ben ik even een paar foto's gaan maken,
er zaten namelijk een aantal ooievaars op de kerk. Dan maar weer even op rust. Nog even twee bakkies en een loopje voor de kost, het dorpje stelt helemaal niks voor en is verder zo dood als een
pier. Terug nog even in het zonnetje en dan is het etenstijd, we zitten aan een tafel met hoofdzakelijk Duitsers, zij voeren bijna de boventoon maar een Amerikaanse vindt zich het aller
belangrijkst, hier wordt Helen zelfs stil van. Het eten is goed te pruimen. Na het voer nog effe snel het bakje en dan er maar weer voor gaan liggen, vandaag voelde het als een halve rustdag. Van
ochtend om vijf uur weer lawaai om wakker te worden. We zijn al om half zes weg , geen koffie en geen ontbijt, we proberen dit in het eerste dorpje op 7 kilometer te scoren. Helen staat ook om half
zes in de start houding en gaat met ons mee. Het eerste uur is het nog schemerig en lopen we de De Italiaanse Bella op, deze haakt ook bij ons aan. Zo zijn de eerste zeven kilometers zo voorbij. We
treffen het er is al een koffie tent open, dus koffie met ontbijt en een broodje voor onderweg. We gaan weer op pad en Bella haakt af. De route is vandaag de saaiste tot nu toe, een pad naast de
autoweg en een uitzicht wat geen uitzicht mag heten. Bij het derde dorpje stoppen we weer voor koffie, een leuk plekje, waar je in een tipi of in een soort blokhut kan slapen. Er lopen ganzen,
ezels en een schaap los. Als ik mijn koffie op heb zie ik opeens de kop van de ezel naast me, deze gooit mijn lege kopje om en vreet het nog volle suikerzakje op. We gaan weer op pad over deze
geweldig saaie route, door de gesprekken met Helen lopen we de kilometers vlug weg. Zo komen we om 11 uur al op bestemming aan. Waar we ons inschrijven en een kamer voor drie krijgen. Eerst het
badeendje maar even wassen, en als wij op rust gaan, gaat Helen het dorp in. Zo morgen maar weer verder.